Pani wioleta, strona 1

Dzieci świata

Dzieci na ziemi - słuchanie wiersza A. Widzowskiej

Na kuli ziemskiej bawią się dzieci,

cieplutkie słonko dla nich wciąż świeci,

a księżyc mruga oczkiem na niebie

do wszystkich ludzi, również do ciebie.

Zulu z Afryki chodzi po drzewach,

a Chinka Inka jak ptaszek śpiewa.

Eskimos Bubu gra w piłkę z foką

na słoniu jeździ Hindus Namoko.

Dzieci się różnią kolorem skóry,

Jednak są dumne ze swej kultury

I choć w dziwacznych mówią językach,

pragną się bawić, tańczyć i brykać!

Inka i Zulu, Bubu, Namoko

chcą być kochane, śmiać się szeroko,

jeść smakołyki, dbać o zwierzęta,

a zamiast wojen mieć tylko święta!

Niech wam, się spełnią wszystkie marzenia

tak, robiąc obrót, powiada Ziemia.

Rozmowa kierowana na podstawie wiersza. Rodzic zadaje dziecku pytania:

− Jakie są dzieci na całym świecie?

− Co to znaczy, że dzieci na całym świecie są takie same?

− Co najbardziej lubią robić dzieci?

− Jakie imiona miały dzieci z wiersza?

Kilka zabaw z piłkami

Rzucanie piłką do celu, np. do pojemnika na pranie, do wiaderka po farbie, a nawet do wanny itp. Rzucajcie prawą, lewą o obiema rękami. Można zliczać punkty.

„Wyścig piłeczek” – prowadzenie lekkiej piłeczki (np. pingpongowej) oddechem. Dziecko poruszając się na czworaka dmucha w piłeczkę, popychając ją w wyznaczonym kierunku. Celem może być np. wprowadzenie i zatrzymanie (oddechem!) piłeczki na kartce papieru. Możemy też się ścigać z dzieckiem i prowadzić piłeczkę do wyznaczonego miejsca w pokoju.

 Podróż dookoła świata - zabawa logopedyczna

Język wyruszył w podróż dookoła świata (dziecko rysuje koła językiem, po górnej i po dolnej wardze). Wędrował przez góry i doliny (dziecko unosi język za górne i za dolne zęby), a potem wspiął się na wysoką górę (dziecko czubkiem języka dotyka do górnego wałka dziąsłowego), z której rozpościerał się przepiękny widok. Bardzo go zadziwił(dziecko wysuwa wargi do przodu – ooooo). Kiedy z niej zszedł, zobaczył gromadkę dzieci i przywitał się z każdym osobno (dziecko dotyka językiem każdego zęba osobno na górze i na dole). Potem długo płynął łódką i machał wiosłami (dziecko przesuwa język do prawego i do lewego kącika ust). Na koniec wsiadł do samolotu, który leciał wysoko nad chmurami (dziecko przesuwa język po górnej wardze), aż wreszcie wylądował na ziemi (dziecko chowa język za dolne zęby).

Pozdrawiam, 

Pani Wioleta 

Ćwiczenie liczebników porządkowych

„Kolorowe paski” Niech dzieci wytną kolorowe paski z papieru. Ułóżcie 10 pasków przed sobą w rządzie i spróbujcie określić ich położenie stosując liczebniki porządkowe – pierwszy pasek żółty, trzeci pasek zielony, jaki kolor ma 5 pasek?, itd. do 10-u.

„Kubeczki” W tej zabawie potrzebne będzie 5 kubków i np 1 guzik. Pod jeden kubek wkładamy guzik. Dziecko odpowiada za każdym razem na pytanie  : Pod którym kubkiem jest guzik? (na przykład pod trzecim).Następnie na oczach dziecka przemieszczamy kubki i zadajemy jeszcze raz to samo pytanie.

Dzieci odzwierciedlają ruchem treść wierszyka .

Krok do przodu, w lewo , w prawo.

Krok do tyłu rusz się żwawo.

Teraz naprzód aż trzy kroki…

i do góry dwa podskoki.

Podróż z rodzicami – zabawa ruchowo-naśladowcza.

Rodzic zaprasza na wyprawę:

– rowerami – dziecko leży na dywanie na plecach i naśladuje pedałowanie,

– pociągiem – dziecko ustawia się w rzędzie, trzymając za ramiona osobę przed sobą i biegają po sali,

– kajakami – dziecko dobiera się z rodzeństwem czy rodzicem w pary, siadają jedno za drugim z ugiętymi nogami i wykonują ramionami ruch wiosłowania,

– samolotem – dziecko rozkłada wyprostowane ręce w bok i biega po sali,

– balonem – dziecko dobiera się w parę z rodzicem, podają sobie ręce, stają na palcach i przykucają.

Pozdrawiam, 

Pani Wioleta 

Magiczna karteczka…

Zanosi się tydzień doświadczeń….:) Dziś chcemy przedstawić Wam kolejny prosty pomysł na eksperyment.

Przygotujcie:

- szklankę z wodą, 

-karteczkę papieru(ze sztywniejszą wychodzi lepiej)

Zadanie to wykonajcie lepiej nad miską lub umywalką. Napełnijcie szklankę wodą, przykryjcie ją karteczką , a następnie przyciśnijcie, odwróćcie do góry dnem. I magia gotowa…Kartka utrzymuje się w miejscu, a woda nie wylewa się. Kartka trzyma wodę…

Krótkie wyjaśnienie:

Kiedy odwracamy szklankę do góry dnem – na kartkę działają siły:

ciśnienia atmosferycznego działającego z dołu oraz siła grawitacji działająca z góry

Dodatkowo, pomaga tu wzajemne przyciąganie między cząsteczkami wody oraz między  cząsteczkami wody, kieliszka i kartki. Utrudnia ono cząsteczkom powietrza dostać się do środka.

To samo zjawisko widzimy kiedy wysysamy powietrze ze szklanki, a szklanka „przysysa się” do ust. Tak samo się dzieje, kiedy używamy haczyków na przyssawki w łazience.

A na koniec propozycja zabaw ruchowych

„Co tu się zmieniło?” Znacie wasze mieszkanie, ale czy pamiętacie, gdzie co w nim się znajduje? Jedna osoba wychodzi z pokoju, a reszta coś zmienia (chowa wazon, zdejmuje obraz) i zaprasza wygnańca z powrotem. Czy odgadnie, co się zmieniło? Malec w czasie tej zabawy będzie ćwiczył spostrzegawczość.

„Godni zaufania.” Zawiążcie dziecku oczy szalikiem i oprowadźcie je po domu (w ciepłe dni ta zabawa świetnie sprawdza się na dworze). Niech dotyka rękami ścian, przedmiotów, zgaduje, w którym jest pokoju. Potem zamiana ról – dorosły zawiązuje sobie oczy i pozwala się prowadzić dziecku. To świetna nauka odpowiedzialności za drugą osobę.

Miłego dnia życzymy i udanej zabawy!

Pozdrawiam, 

Pani Wioleta 

Domowa fontanna

Z pomocą paru drobiazgów proponujemy kolejny eksperyment…

Przygotujcie sobie butelkę plastikową, nożyczki, słomkę do picia, balon, miskę do podstawienia.

No to do dzieła…

W butelce mniej więcej na środku nożyczkami robimy niewielki otwór na słomkę. Później umieszczamy w nim słomkę. Jeżeli zrobiliście za dużą dziurkę możecie obkleić ją plasteliną, aby nie wyciekła Wam woda. Gdy słomka jest już umieszczona i przyklejona, nalewamy do butelki wody, mniej więcej do poziomu na którym znajduje się otwór ze słomką.

A teraz jak wylać wodę przez słomkę nie przechylając butelki???

Chłopcy chwilę się zastanawiali…:)

Należy nadmuchać balon, zakręcić go i umieścić na butelce. Gdy balon jest już założony puszczamy go. Jak widać na poniżej załączonych zdjęciach, po puszczeniu balonu woda zaczyna lać się strumieniem ze słomki, mamy fontannę….

Pozdrawiam, 

Pani Wioleta 

Balonowe eksperymenty ciąg dalszy….

Do tego doświadczenia potrzebujemy:

-  balon

- 2 szklanki z gorącą wodą

- dzbanek z wodą zimną

-miskę

Wlewamy ostrożnie do obu szklanek gorącej wody i czekamy chwilę aby szklanki ogrzały się.  Wylewamy wodę ze szklanek i szybko przykładamy je do balona. Dzieci martwiły się, że zaraz balon pęknie i pierwsza próba nam nie wyszła…Spróbowaliśmy szybko kolejny raz. Wojtek trzymał balon ze szklankami nad miską, a Igor polewał zimną wodą z dzbanka. Szklanki zassały balon, przez co nie spadły. 

Trzymając jedną szklankę możemy unosić drugą. Szklanki po wylaniu gorącej wody mają wysoką temperaturę i zawierają dużo pary wodnej. Gdy balonik z przystawionymi szklankami polewamy zimną wodą to temperatura maleje i część pozostałej pary wodnej się skrapla. Powoduje to spadek ciśnienia.

Ciśnienie atmosferyczne „wciska" więc balon do środka szklanek. Jeśli trzymamy za górną szklankę, a dolna zwisa to część balonika wydostaje się z dolnej szklanki i wewnątrz niej obniża się ciśnienie tak aby ciśnienie atmosferyczne od dołu równoważyło sumę ciśnienia pochodzącego od wnętrza dolnej szklanki i ciśnienia wywieranego przez siłę ciężkości szkła. Balon więc „trzyma" przyssaną szklankę. Taki eksperyment fizyczny ze szklankami możecie wykonać w domu :)

Pozdrawiam, 

Pani Wioleta 

Tęcza

Oj kolorowy łuk na niebie napewno widzieliśmy ostatnio dość często…A więc przyszedł czas na piosenkę, piosenkę o tęczy pt. ,,Tęcza, tęcza cza, cza, cza” 

https://www.youtube.com/watch?v=LmBK0xFkhH4

1.Koleżanko, kolego – popatrz czasem na niebo.

Czasem zdarzyć się może, cud – zjawisko w kolorze.

            Ref. Tęcza, tęcza, cza, cza, cza ,

            czarodziejska wstążka ta.

            Wiąże niebo z ziemią

            o.... jaki kolorowy splot.

2.Narysuję tę tęczę i na zawsze ci wręczę,

By ci było tęczowo – tęczę noś kolorową.

            Ref. Tęcza, tęcza....

3.Śpiewaj z nami o tęczy, kiedy nuda cię dręczy.

W domu, w szkole, po burzy – tęcza minę rozchmurzy.

            Ref. Tęcza, tęcza, cza, cza, cza,

            czarodziejska wstążka ta.

            Przez tę tęczę cały świat

            kolorowy uśmiech ma.

Zachęcam też do działań plastycznych, tym razem malowaliśmy gąbką. Wyszła śliczna tęcza… Zróbcie to koniecznie, to prosta technika plastyczna. Dzieciom spodoba się efekt końcowy. 

Pozdrawiam,

Pani Wioleta 

Propozycja zajęć ruchowych metodą Weroniki Sherborne – opierają się na współpracy z dorosłym (rodzicem), budują poczucie bliskości, rozładowują nagromadzone napięcie (nie tylko u dzieci ). Należy przygotować trochę wolnego miejsca na podłodze, koc i apaszkę do zawiązania oczu.

Do zabawy można zaprosić całą rodzinę.

- „Tapczan” – dorosły kładzie się na wznak, dziecko kładzie się na dorosłym;

- „Paczka” – dziecko lub dorosły zwija się w paczkę, kucając i przytulając do siebie części ciała, obejmuje się rękami; druga osoba próbuje paczkę „rozpakować” – tj. sprawić, by osoba „rozpakowywana” rozprostowała ręce i nogi, ćwiczenie można wykonać na zmianę;

- „Skała” – jedna osoba kuca i przykleja się rękami i nogami do podłoża, druga próbuje ją przewrócić;

- „Naleśnik” – jedna osoba jest zawijana w koc i turlana po podłodze;

- „Tunel” – dorosły przyjmuje pozycję klęku podpartego, dziecko przechodzi pod tunelem, dorosły może skłonić się do ziemi i zmniejszyć prześwit, by nie było tak łatwo przecisnąć się dziecku przez tunel;

 „Prowadzenie nocą” – jedna osoba zamyka lub zawiązuje, druga przeprowadza ja po całym mieszkaniu, można zgadywać, dokąd zostało się zaprowadzonym i się zmienić się rolami;

- „Fotel” – dorosły siada na podłodze, dziecko siada między jego rozpostartymi nogami i opiera się o „oparcie”, można się kołysać i przytulać.

„Ukryte słowa” .

Rodzic tłumaczy dziecku zasady zabawy: Mamy w języku polskim takie słowa, które zawierają w sobie inne, krótsze słowa. Będę mówić słowo, a Twoim zadaniem jest znalezienie w nim innego słowa. Jeśli je usłyszysz, zgłoś się do odpowiedzi. Kiedy dziecko poda nowe, krótsze słowo, R. prosi o określenie głoski na początku, na końcu i głosek w środku. Przykładowe słowa: laska, parasolka, serce, słońce, malina, tulipan, burak.

.„O czym mówię…” - zabawa dydaktyczna rozwijająca spostrzegawczość. Rodzic opisuje wygląd jakiegoś przedmiotu. Dzieci wyszukują w pomieszczeniu i podają nazwę rzeczy pasującej do opisu.

Pozdrawiam, 

Pani Wioleta